Gun gormüş, ömür sürmüş yaşlılardan birine harp hatıralarını sormuşlar. Ne
annadıyım ? demiş : “ Gemiye bindik. Guneş doğdu, sabah oldu, biz gemideyik.
Guneş battı, ahşam oldu, biz gemideyik. Gunner geceler bu minval üzere geçti.
Vardıh. Harbettik. Gemiye bindik. Guneş doğdu, sabah oldu, biz gemideyik. Guneş
battı, ahşam oldu, biz gemideyik. Gunner geceler bu minval üzere geçti. Döndük.”
demiş.
Bi şeyin bi gendi var , bide annadılışı var. Yabancı dil oğrenenlerden bazıları
“annıyomda gonuşamıyom.” deyin bi laf eder. Çoğu insanda yaşadıhları şeyler için
“yaşıyomda annadamıyom” der gibidir.
Annatmah başga bi şeydir. Hekayeler annadan bi kitap yayınnanmış : “Bir Ada Bin
Hüzün” adında.
Biç çoh şeyin hekayesi annadılmış : düşle gerçek arası yolculuh içinde yolculuh
annadılmış. Bir ibadet mekanında geçmiş, bugün ve gelecek üzerine düşünceler
annadılmış. Ayrı galdığı koyüne dönen delağannının yadırgı davranışları
annadılmış. Hasta, hastalıh, hastane denilince umulanlar ve bulunanlar üzerine bazı
durum ve keyfiyetler annadılmış. Bi otobüs içindeki insannarın halları annadılmış.
Metro denen yer altı tireninde yapılan yolculuhlar annadılmış. Vefat eden bi
ahrabanın evine yapılan ziyaretin hissettirdikleri annadılmış. İnsan nası olgunnnaşır
? sorusu üzerine yapılan sohbetler annadılmış. Havaya gaçan ve yahalandığında
patlamış olan bi balonun peşinde dağ taş goşturan çocuhlar annadılmış. Tezkeresini
almış ,ana babasının vefat ettiğinden habersiz koyüne dönen bi asgerin yaşadıhları
annadılmış. Üzüm toplama annadılmış. Gomşuların, esnafların şahalaşmaları
annadılmış. Gısa ve uzun yolculuhlar annadılmış….
Hekayelerin kimi yürek yahan bi türkü gibi, kimi içli bi şiir gibi, kimi derinlikli bi
makale gibi, kimi her hatırlanışta acı veren bi hatıra gibi, kimi tarifsiz acılara yahılan
bi ağıt gibi… hepsi içinde toplandığı kitabın adı gibi ; hüzünlü…
Adnan Korkmaz
Sorgun Düşünce Kulübü
